encore une fois
Ik was dus in Frankrijk.
Ik ontmoette daar een uiterst leuke Fransman.
Hij noemde mij sa petite.
Ik noemde hem mon cher charmant.
We spraken de taal. En begrepen elkaar.
Lichaamstaal heeft geen woorden nodig.
Toch herleerde ik zijn taal.
En beleefde ik de liefde. Herinnerde ik me de liefde.
Het was kussen op zijn Frans.
French Kissing op haar best, zijn best ook. Een goed begin, is nou eenmaal het halve werk.
Het was neuken op zijn Frans.
Een favoriet standje door de hele wereld heen. Maar de Fransen waren de eerste. En die nacht hij voor mij de beste. Soixante-neuf, baby.
Die nacht was werelds, begrijp je? Dus we verlieten Frankrijk en reisden rond, maar echt rond, zonder ook maar één ogenblik de slaapkamer te verlaten.
Hij nam me opnieuw en opnieuw en zelfs toen was het nog niet genoeg. Was hij nog niet genoeg. Was ik nog niet genoeg.
Het was genieten op zijn Frans.
Dat betekent genieten pur sang, carpe diem. Zonder enige terughoudendheid waren wij elkaars joie de vivre, maar meer nog: joie de lust.
Het was coup de foudre, niet op hem op zich, maar op het leven in al haar prachtheid, juist, dat moment, (was) juist.
Ik zal voor altijd sa petite zijn.
En hij voor altijd mon cher charmant.
Terugdenkend aan hem.
Dendert het na in mijn hoofd.
Baise moi.
Encore une fois.
N/A
Alle illustraties door Puck Rietveld