hotel motel holiday inn
Het is december.
Het is zo’n dag waarin het licht geen kans krijgt en de dag als vanzelf lijkt over te gaan in avond en in nacht.
De lucht kent alle soorten grijs en het regent.
Het is het soort regen dat niet ophoudt.
Striemende regen, met bakken uit de lucht, zoals men dat dan zo mooi zegt.
Het is ook het soort regen waar geen make-up tegen bestand is.
Make-up vlekt.
Mascara loopt uit.
Maar het maakt niet uit.
Waar ik heen ga, let men niet op dit soort details.
Waar ik heen ga, heerst juist een sfeer van goedkoop, hoerig, donker.
En vanavond gedij ik daar in.
Ik ontmoet jou in een motel, ergens langs een snelweg, ik ben alweer vergeten waar.
Omdat het er niet toe doet.
Het enige dat telt is hoe ik mijn entree maak.
Straks.
Daar.
Bij jou voor die deur. Van dat motel.
Ik draag een trenchcoat.
Daaronder ben ik naakt.
Ik voel dat mijn jas een beetje aan mijn lichaam plakt, omdat ie toch niet helemaal waterdicht is en mijn huid warm is van opwinding voor wat komen gaat.
Ik heb mijn allerhoogste hakken aan.
Mijn haar is nat en hangt in slierten langs mijn gezicht.
Mijn ogen prikken van de uitgelopen mascara.
En toch weet ik dat ik er nog steeds perfect uit zie.
Geil uit zie.
Ik klop aan.
Jij doet open.
We praten niet.
Dat was ook de afspraak.
Eerst mijn entree.
Die jas uit. Langzaam, maar zeker.
Vocht op mijn huid.
Vocht tussen mijn benen.
Naakt sta ik voor je.
Shoes only.
Ik maak me op voor wat komen gaat. La grande finale, zogezegd.
Dit is wat ik bedacht heb.
Dit is hoe ik het in mijn gedachten voorstelde.
En waar ik al talloze keren op klaar ben gekomen.
Op handen en knieën. Voor jou uit kruipen.
Mijn kontje naar achter.
Niet achterom kijken.
Maar jou alles laten zien.
N/A
Alle illustraties door Puck Rietveld