gedachten die fluisteren
Soms denk ik teveel.
Verdwaal ik in de zijsporen van mijn gedachten.
Gedachtenkronkels, zo noem ik ze ook wel.
Ik hou van gedachten die fluisteren.
Dus niet hardop praten in jezelf,
maar zacht. En echt.
Diezelfde gedachten laten meevoeren door de wind. Waar ik zo van hou. Onstuimig. Puur. Zoals mijn liefde is.
Zoals mijn seks is.
Ik zou ze laten meevoeren naar jou.
Ze op (jouw) reis (mee) laten gaan.
Opdat je me niet vergeet.
Opdat je me mist.
Opdat je voelt zoals je ooit voelde. Voor mij.
Ik zou er mijn lach bij doen, je weet wel, die speciale heerlijke glimlach, die lief is maar evenzo stout.
Ik zou mijn gedachten laten fluisteren hoe graag ik je zie.
Hoe zeer ik houd van jouw lippen, je mond, je tong.
Hoe ik denk aan jouw lijf en je krachtige armen. Om mij heen.
Dat ik mij daar soms in verschuil, kusjes gevend in je nek.
Waar ik jouw geur ruik, die geur die alles goed maakt.
Ik zou je willen laten weten hoezeer het me opwind als ik je stijve lul tegen me aan voel.
Alsof hij tegen mijn buikje klopt, om na te gaan of daar binnen alles nog fladdert en kriebelt. Of omdat ie zo graag naar binnen wil, in mij zijn.
Ik zou mijn gedachten laten varen en het doen. Alles. Doen. Met jou. Op alle mogelijke manieren.
Ik zou mezelf vingeren als ik dat voor me zie en herbeleef en nog eens en een vleugje geur van mij erbij, als mijn gedachten op weg gaan, naar jou.
Ik weet dat je me zou voelen, als ik dat doe.
Ik geloof dat je mijn geur herkent, terug ophaalt uit een herinnering, zo intens. Daar hard van wordt.
Ik weet dat je me voor je ziet, hoe ik dat doe.
Naakt in mijn oude klassieke Chesterfield stoel, kijk ik naar buiten en masturbeer ik en laat ik mijn gedachten fluisteren, de controle los en als ik klaarkom, zijn het niet alleen mijn gedachten die fluisteren.
Ikzelf fluister ook, het is jouw naam.
N/A
Alle illustraties door Puck Rietveld